ماه گرفتگی 19 آذر که در بیشتر نقاط ایران قابل رویت است

ساکنان اغلب نقاط کشور خصوصا مناطق شرقی، بعد از ظهر شنبه، 19 آذر ماه جاری می‌توانند شاهد پدیده ماه‌ گرفتگی کلی باشند

گرفتگی جزئی ماه در خسوف 19 آذرماه از ساعت 16 و 16 دقیقه و گرفتگی کلی از ساعت 17 و 36 دقیقه بعد از ظهر آغاز می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، گرفت کلی ماه در ساعت 18 و 27 دقیقه و گرفتگی جزئی در ساعت 19 و 48 دقیقه پایان می‌باید. این گرفتگی در آسیا، اروپا، شرق آفریقا، آمریکای شمالی، اقیانوسیه و جنوبگان قابل رؤیت است.

علت بروز پدیده خسوف

برای آنکه گرفتگی ماه و یا گرفتگی خورشید پیش آید لازم است خورشید، زمین و ماه هر سه در یک صفحه قرار گیرند. در ماه گرفتگی، مخروط تمام سایه زمین باید ماه را در بر گیرد.

اگر سه جرم سماوی ماه، خورشید و زمین همیشه در یک سطح قرار داشتند، گرفتگی ماه در همه فازهای بدر ماه صورت می‌گرفت؛ اما این مطلب با آنچه در عمل اتفاق می‌افتد مطابق نیست.

مدار حرکت ماه به دور زمین در حدود 5 درجه و 9 دقیقه نسبت به سطح دایره‌البروج (سطح مدار زمین) متمایل است؛ در نتیجه ماه گرفتگی فقط وقتی رخ می‌دهد که ماه بدر در یکی از دو گره قرار می گیرد. محل این گره‌ها طی 18.6 سال در گردش کامل به دور زمین دارند.

در ماه گرفتگی لازم است که ماه در نزدیکی یکی از گره‌های مدار خود و در حالت مقابله یعنی در فاز بدر باشد.

در هنگام خسوف، ماه، اول وارد قسمت نیم سایه زمین می‌شود. در این حالت چنانچه ناظری در ماه باشد، خواهد دید که قسمتی از قرص خورشید توسط زمین پوشانده شده است.

تشخیص گرفتگی ماه در نیم‌سایه زمین مشکل است. وقتی که گرفتگی ماه در نزدیکی یکی از گره‌های آن صورت گیرد ممکن است گرفتگی آن جزئی و یا کمی باشد.

زمانی که قسمتی از کره ماه داخل قسمت تمام سایه زمین شود، گرفتگی جزئی و هنگامی که تمام کره ماه داخل قسمت تمام سایه زمین شود، گرفتگی کلی به وقوع می‌پیوندد.

یکسال گذشت!

آلینوش طریان(دریان)

وفات این بانوی گرامی اولین استاد زن فیزیک ایران و مادر نجوم ایران،کسی که بنیان گذار رصد خانه دانشگاه تهران بود را به دوستدارانش و عزیزان آن مرحوم-بخصوص برادر زاده اش... تسلیت عرض می نماییم.

روحش شاد و یادش گرامی.

انواع سوخت موشکها

تعریف موشک:

پرتابه‌ای است که با نیروی عکس‌العمل ناشی از خروج گاز (معمولاً ناشی از سوختن سوخت) حرکت می‌کند. در موشک ماده اکسیدکننده نیز به همراه سوخت حمل می‌شود و سوختن سوخت در آن نیاز به اکسیژن هوا ندارد. از این نظر موشک با راکت و فشفشه فرق دارد.

انواع موشکها:
موشک‌ها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مایع و موشک با سوخت جامد تقسیم می‌شوند.


موشکهایی با سوخت پیشران جامد

سوختهای پیشران از یک نوع سوخت و یک اکسنده تشکیل شده‌اند. برای روشن شدن موشک، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره می‌سوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران را از طریق دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. اولین موشکها را احتمالا در قرن یازدهم میلادی در کشور چین ساخته‌اند. آنها موشکهایی بودند که از سوخت پیشران جامد استفاده می‌کردند. سوخت موشک یک نوع باروت بود که از مخلوطی از نیترات پتاسیم ، زغال چوب و سولفور تشکیل شده بود.

موشکهایی که از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند، اغلب به عنوان موشکهای تقویت کننده‌ای استفاده می‌شوند که نیروی اولیه موشکهای بزرگتر را تأمین می‌کنند. موشکهای بزرگتر خود از سوخت پیشران مایع استفاده می‌کنند. بزرگترین موشکهای مصرف کننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهای تقویت کننده شاتل فضایی ایالات متحده محسوب می‌شوند. آنها حاوی 586500 کیلوگرم (2/1 میلیون پوند) سوخت پیشران هستند که بطور متوسط 13 میلیون تن (5/3 میلیون پوند نیرو) نیروی پیشران را تولید می‌کنند.

این موشکها را طوری طراحی کرده‌اند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دریا ، از دریا بیرون کشیده شده ، دوباره برای مأموریتهای بعدی سوختگیری می‌شوند. ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده می‌کنند چندان دشوار نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک مدت زمان کم تولید می‌کنند. تنها ایراد این نوع موشکها این است که بعد از روشن شدن به راحتی خاموش نمی شوند. به عبارت دیگر ، نمی‌توان آن را به آسانی تحت کنترل درآورد.


موشکهای با سوخت مایع

اکثر موشکهایی که از آنها در پروازهای فضایی استفاده می‌شود، از سوخت پیشران مایع بهره می برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهای جداگانه‌ای نگهداری می‌شوند، هر دو مایع هستند. پمپهای قدرتمندی آنها را به محفظه احتراق می‌برند؛ در آنجا آنها باهم ترکیب شده ، شروع به تولید گازهای خروجی می‌کنند. گازهای مذکور نیز به نوبه خود از دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق استفاده می‌کنند. سوخت پیشران سایر موشکها هنگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق می‌کند.
 
اما روش احتراق در این موشکها اکسنده و سوخت باهم ترکیب می‌شوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن می‌کنند. سپس گازهای خروجی حاصل از فرآیند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نیروی پیشران ، موشک را به طرف جلو حرکت می‌دهند.
توجه کنید کمتر از سوخت مایع در موشکهای بالستیک استفاده می شود مگر در انواع قاره پیما که نیاز به رانش بیشتری دارند و گرنه بیشترین مورد استفاده در موشکهای فضایی است. 

مزایا و معایب سوخت جامد و مایع:

- سوخت مایع قابل منترل بودن دارد.
- نیروی آزاد شده از  1گرم سوخت مایع، بیشتر از جامد است.
- سوخت مایع از وزن موشک می کاهد و انبار و جاسازی آن راحتتر است.
- سوخت جامد سرعت بالا ایجاد میکند و بیشتر برای پدافند هوایی بکار می رود.
- سوخت مایعی که در دمای معمولی مایع نشود نیاز به تجهیزات دارد که نتیجه اش بالا بردن وزن موشک است.
- اگر سوخت مایع فشار بخار بالایی داشته باشد باید انباره ضخیم باشد تا دچار کاواک زایی نشود که در نتیجه وزن موشک بالا می رود.

همچنین آنها از لحاظ کاربرد به دسته های زیر تقسیم بندی می شوند:

موشک‌های بالستیک
موشک‌های اتمی
موشک‌های فضایی
موشک‌های ضد ماهواره
موشک‌های لیزری
موشک‌های شیمیایی، میکروبی، صوتی،...
موشک‌های جنگ شهری
موشک‌های ضدتانک
موشک‌های ضدزره
موشک‌های ضدهوایی