مرگ بزرگترین ستاره کشف شده کیهان

بزرگترین ستاره شناخته شده کیهان با پرتاب کردن لایه های بیرونی مملو از مواد غنی شده به فضا به مرحله نهایی مرگ نزدیک شد.

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ VST رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی موفق به مطالعه بزرگترین خوشه ستاره یی در کهکشان راه شیری موسوم به Westerlund1 شدند که مجموعه ای متشکل از چند صد هزار ستاره در فاصله 16 هزار سال نوری از زمین است.

محققان با بررسی ابر ستاره W26 که در مرکز این خوشه ستاره یی واقع شده است، متوجه احاطه شدن این ستاره به وسیله ابر بزرگ و درخشانی از گاز هیدروژن شدند.

پهنای ستاره غول پیکر W26، هزار و 500 برابر خورشید است که آن را به بزرگترین ستاره شناخته شده در کیهان تبدیل می کند؛ این ابرغول سرخ در حال نزدیک شدن به مراحل پایانی حیات و منفجر شدن به شکل یک ابرنواختر است.

در تصویر جدید از خوشه ستاره یی Westerlund1 و ابر غول سرخ W26، سحابی یونیزه شده به رنگ سبز درخشان دیده می شود و با وجود اندازه بزرگ، این خوشه تا حدودی کم نور به نظر می رسد، چرا که گاز و گرد و غبار اطراف آن باعث پنهان شدن در نور مرئی از زمین شده اند.

در بیانیه انجمن سلطنتی نجوم انگلیس تأکید شده است: ستارگان با جرمی ده ها برابر بزرگتر از خورشید از عمر بسیار کوتاه تری در مقایسه با ستارگان کم جرم برخوردار هستند؛ عمر برخی از ستارگان ابر پرجرم کمتر از چند میلیون سال است و در پایان عمر، این ستارگان بسیار ناپایدار شده و مقادیر قابل توجهی از مواد لایه های خارجی خود را به فضا پرتاب می‌کنند.

این نخستین «سحابی یونیزه» در اطراف یک ابرغول سرخ محسوب می شود که شانس جدیدی را برای بررسی چگونگی کنده شدن لایه های خارجی ستاره W26‌ و ستارگانی از این دست پیش از تبدیل شدن به ابرنواختر و پرتاب مواد به فضای بین ستاره یی، فراهم می کند.

مشاهده لحظه مرگ این ستاره عظیم به دانشمندان برای درک بهتر نحوه بذرپاشی کیهان توسط مواد تشکیل دهنده ستارگان پر جرم و در حال مرگ که به شکل گیری سیارات سنگی و حتی حیات منجر می شوند، کمک می کند.

کشف سیاره‌ای جدید به اندازه شش برابر زمین با جوی مملو از آب!

دانشمندان به تازگی دریافته‌اند که یک سیاره غیرطبیعی با اندازه شش برابر زمین که در فاصله 40 سال نوری در خارج از منظومه شمسی قرار داشته، از یک جو غنی از آب برخوردار بوده که دارای یک نوع پلاسمایی از آب است.
دانشمندان ژاپنی جو این سیاره بیگانه را با استفاده از دوربین‌های حرفه‌ای با یک فیلتر آبی انتقال سیاره‌ای گلیزه 1214 b بررسی کردند.

 

به گفته محققان، در حالیکه جو این سیاره غنی از آب بوده اما مانند زمین قابل سکونت نیست چرا که دمای جوی آن به 280 درجه سلسیوس می‌رسد.

درحالیکه جو این سیاره فراخورشیدی مملو از آب بوده اما هنوز بطور چشمگیری متفاوت از زمین است.

دانشمندان رصدخانه ملی نجوم در ژاپن به بررسی تعیین امکان برخورداری این سیاره از جو آب یا هیدروژن پرداخته و از دو دوربین نوری تلسکوپ سوبارو با فیلتر انتقال آبی برای مطالعه پراکندگی نور از سیاره استفاده کردند.

آنها سپس یافته‌های خود را با رصدهای قبلی در رنگهای دیگر بررسی کرده و نتیجه گرفتند که جو این سیاره از میزان چشمگیری از آب برخوردار است.

گلیزه 1214 b در فاصله 40 سال نوری از منظومه شمسی در صورت‌فلکی مارافسای قرار داشته و در اطراف ستاره‌ای سردتر از خورشید می‌چرخد.

اگرچه مدار این سیاره 70 برابر نزدیکتر از زمین به ستاره میزبانش بوده که سفر آن در اطراف این میزبان کم جرم را به 38 ساعت می‌رساند.

به دلیل این نزدیکی بیش از حد، دمای این سیاره عظیم می‌تواند به 280 درجه سانتیگراد یا 540 درجه فارنهایت برسد اما چگالی سیاره است که باعث شگفتی دانشمندان شده است.

با وجود اندازه گلیزه 1214 b که شش برابر زمین بوده، عرض آن کمتر از سه برابر و به اندازه سیاره‌ای بین زمین و نپتون است.

از آن جا که این سیاره از سطح جامد برخوردار نبوده، برآورد ارتفاع جو آن مشکل است اما دانشمندان بر این تصورند که احتمالا ارتفاع آن حدود 30 کیلومتر باشد که سه برابر عمیقتر از جو زمین است.

آنها همچنین بر این باورند که آب پلاسمایی می‌تواند درون سیاره پنهان شده باشد اما مطمئن نیستند بتوانند در آینده یخهای پرفشار را درون این ابرزمین شناسایی کنند.

این سیاره عجیب در اصل به عنوان بخشی از پروژه Mearth کشف شده که بیش از 2000 ستاره کم جرم را پیگیری می‌کند.

مرجع : isna.ir